Raalte25 en 5 andere Eaglessupporters, waaronder vaste gasten van BvhO.eu bezochten vorig weekend twee wedstrijden in Engeland. Hieronder het relaas van huisanalist Raalte25.
Daar staan ze dan. Voor het standbeeld van Sir Bobby Robson.
Ze zeggen: als je supporter bent, en zeker van een club zoals wij met een Engelse naam, moet je naar Engeland zijn geweest. Met het voetbal, bier en vrouwelijke Engelse dames zit je daar goed.
Op internet kun je tegenwoordig makkelijk kaartjes bestellen en onze wedstrijd viel voor Newcastle –Southampton op de zaterdag. Dus met de boot van IJmuiden op weg naar de grote stad. Een paar weken voordat we de tickets hadden besteld werd Newcastle verschoven naar de zondag dus keken wij verder op internet en toen zagen wij Middlesbrough – Millwall staan en dus besloten wij ook deze wedstrijd mee te pakken, en zo begon ons verhaal naar Engeland.
Zes Eagles-supporters stapte dus op de boot naar Newcastle waar de eerste bieren over de toonbank vlogen. Het bleef niet bij een paar biertjes en zodoende kom je veel mensen tegen van allerlei clubs en dus werden de eerste contacten gelegd. Deze 6 supporters leefden ook in hun eigen sfeer omdat de wedstrijd tegen Helmond sport gevolgd moest worden. Met Wifi kom je ver en zodoende werd de wedstrijd gedeeltelijk gevolgd op Deventer radio en ook via de whatsapp hou je contact en dus kon het weekend al niet beter beginnen door de drie punten tegen Helmond wat reden was om nog meer bier te drinken veel te vreten en lekker los te gaan in de danszaal. Het werd later en later die nacht en helaas moet je de volgende dag ook weer vroeg je bed uit omdat je ook weer van de boot afmoet.
Bidden voor aanvang Go Ahead – Helmond
Voor sommigen leverde dit ook nog koppijn op en natuurlijk was men brak, maar eenmaal aangekomen in Newcastle, ingecheckt en wel, werd er een eettentje opgezocht om vervolgens een echt Engels ontbijt naar binnen te werken. Daarna met de trein naar Middlesbrough voor 13 pond. Op het station in Newcastle te zijn aangekomen werden we aangesproken door de politie die een stuk vriendelijker was dan de meeste in Nederland. Zij vonden het fantastisch en met onze sjaaltjes gingen wij samen met hun op de foto, waarna wij weer de pub ingingen om ons aan het dode Engelse bier te vertoeven. Daarna gingen wij voor ruim een uur de trein in. Het bracht ons langs de kust langs de oude Engelse plaatsjes, zoiets wat je in Nederland niet hebt. In een troosteloze stad als Middlesbrough was het van station naar het stadion nog geen 10 minuten lopen. Dus weer een echt Engelse pub in om aan het bier contacten uit te wisselen en overal te laten zien voor welke trots wij waren. Toen het tijd was om te gaan zagen een gigantisch stadion 40.000 kunnen erin maar die zouden er die avond nooit komen. Iets boven de 15.000 mensen waren er, plus een groep uit Millwall gescheiden door zo’n 7 stewards. Natuurlijk heeft Millwall niet een al te beste naam, maar ze waren er voor een reis van ruim 400 kilometer en hebben zich netjes gedragen. Binnen in het stadion is er trouwens niets gebeurd, maar in Engeland word je ook harder aangepakt dan hier.
Bij binnenkomst was het heerlijk om eens niet gefouilleerd te worden. De wedstrijd had een hoger niveau dan Eagles en de tackles waren heerlijk: hard, maar fair en niet een scheidsrechter die alles doodfluit zoals hier, maar gewoon lekker door laat spelen. De wedstrijd eindige in 1-2 voor Millwall. ik ga hier niet iedereen opzadelen met de opstellingen van beide ploegen want de meeste kennen die toch niet. Na de wedstrijd terug de trein in en opnieuw stevig aan het bier om het uitgaanscentrum van Newcastle te ontdekken. Cafés, pubs: alles is er, zelfs ordinaire hoerententen. De Engelse dames kunnen zich geen houding geven met zuipen en zuipen zich kapot in hun korte rokjes om vervolgens iemand het bed in te krijgen, het maakt ze niet uit. Je kunt ook zeggen, het zijn op die leeftijd domme wijven die geen leven lijken te hebben.
Na diverse tentjes te hebben bezocht en natuurlijk weer genoeg gegeten te hebben, was het de volgende dag weer vroeg dag om naar het stadion van Newcastle te gaan en naar de Alan Shearerpub. Om elf uur vlogen de eerste Engelse pinten weer het lichaam in om vervolgens te gaan leven voor de wedstrijd. Newcastle en Southampton zijn twee ploegen in degradatiestrijd en dus was het een belangrijke wedstrijd. Southampton: bescheiden spelersmateriaal met o.a. Jos Hooiveld, in Nederland nooit ver geschopt, maar in Engeland bekend als een goede betrouwbare verdediger, behalve die middag want hij maakte een eigen goal. Newcastle is een miljoenenploeg, zeker gezien de (Franse) versterkingen gekomen in de winterstop. De omzet van deze club is gigantisch.
Ik ken natuurlijk ook de filmpjes en de verhalen van het knokken in de kroegen, maar hier zat Southampton gewoon met een 100-tal in het grote café, iets dat in Nederland ondenkbaar is. Het stadion was uitverkocht en er waren ruim 1000 supporters die mee waren. De wedstrijd eindigde in 4-2 met een paar prachtige doelpunten, vooral de 2-1 van Newcastle was fantastisch.
Als je het toch over Engeland hebt in de stadions is er veel respect voor elkaar en voor de spelers, ook al speel je bagger je krijgt toch een staande ovatie bij een wissel. Geen combi’s, heerlijk toch, Millwall, niet een club met een echt goede reputatie, mag lekker op eigen vervoer naar Middlesbrough om vervolgens daar lekker in een café een biertje te doen. Geen fouillering iets wat bij ons altijd gebeurt daar never nooit, zodoende kan iedereen snel doorlopen en als je iets flikt weet je voldoende, je wordt keihard gestraft, mensen laten het daar wel in het stadion om iets te doen.
Geen kinderachtig stadion dat St. James’ Park.
Helaas is zo’n weekend snel voorbij en kom je thuis om vervolgens uit bij de Graafschap te verliezen, nee geen lekker begin van de week, maar het gevoel wat wij hadden over Engeland was fantastisch.
Mede namens mijn 5 mede passagiers zeggen wij: ga ook eens naar Engeland !
Vrijdag weer naar Velsen naar een stadion met amper 1200 man, dat is een verschil !
En nog meer foto’s: